Caminito – La Boca

W dzień z bezpieczeństwem nie jest źle. Wiele kolonialnych kamienic, pałaców z piękną zewnętrzną ornamentyką, usytuowanych jest tuż obok nowoczesnych drapaczy chmur, mimo, że są z różnych epok to architekci naprawdę świetnie to wszystko wkomponowali. Będąc w rejonie Av. 9 de Julio należy udać się na Plaza de Mayo, jest to najstarszy plac miasta, założony, w 1580 r., a otaczają go okazałe XIX wieczne budowle, między innymi Casa de Gobierno (siedziba prezydenta), nazywana również Casa Rosada, należy dodać, że tę siedzibę można z przewodnikiem bezpłatnie zwiedzać (można fotografować), ale trzeba mieć ze sobą dokument tożsamości. Z jej balkonów przemawiali słynni argentyńscy politycy, między innymi Eva Peron, a także papież Jan Paweł II. Nieopodal idąc Av. de Mayo znajduje się Catedral Metropolitana de Nuestra Seniora de Buenos Aires zbudowana w latach 1687 – 1729. Wewnątrz jej oprócz bogato złoconych ołtarzy, malowideł, rzeźb znajduje się grobowiec Jose Francisco de San Martin – był on generałem i przywódcą powstania narodów Ameryki Południowej przeciw hiszpańskiemu panowaniu. Przy grobowcu wystawiona jest warta, a żołnierze ubrani są w historyczne mundury. Podczas uroczystej ceremonii jej zmiany można wykonać niepowtarzalne zdjęcia.

Buenos Aires - Catedral Metropolitana. Grobowiec Jose Francisco de San Martin 

Patrz w górę

Spacerując alejami, ulicami oczy zawsze zwrócone są ku górze, ponieważ rzadko spotyka się tak piękną sztukaterię na budynkach, wydaje mi się, że może z tym konkurować tylko Madryt i Hawana. Na przecięciu się Av. Cordoba i Calle Florida znajduje się najpiękniejsza w Argentynie, Galeria Paciffico. Budynek powstał w 1889 roku jego wnętrza zdobią murale wykonane przez najwybitniejszych argentyńskich muralistów. Wieczorem wspaniała luminacja wewnętrzna i zewnętrza podkreśla urok tego budynku.  Inne ciekawe miejsca to dzielnica San Telmo i La Boca  , są to dzielnice rozrywki i tanga.

W San Telmo jest mnóstwo uroczych, kameralnych restauracji, klubów muzycznych i eleganckich antykwariatów. Natomiast bajecznie kolorowa La Boca – dzielnica wzniesiona przez włoskich emigrantów u ujścia rzeki Riachuelo do rzeki La Plata i niegdyś portowa dzielnica słynąca z cór Koryntu i nieprzyzwoitego tańca, którym było tango. Dziś jest wielką atrakcją turystyczną. Caminito   , czyli Niewielka Dróżka, będąca tu główną uliczką. Przy której przeważa typ zabudowy zwany conventillos. Taki typ zabudowy był charakterystyczny dla Argentyny z początku dwudziestego wieku. Dzielnicę zamieszkiwali biedniejsi mieszkańcy Buenos Aires. Domy były budowane często z materiałów pozostałych z budowy statków. Różne kolory domów to efekt używania resztek farby ze stoczni. Później malowanie domów na wiele barw stało się tradycją, która trwa do dzisiaj. Zielone, czerwone, żółte czy błękitne fasady niewielkich domów, wszędzie indziej by raziły, tu olśniewają dając tło dla niezliczonych zdjęć (przydatny obiektyw z shiftem). Wychodzące na ulice ogródki restauracyjne zapraszają turystów wyszukanymi potrawami i napitkami, a między stolikami zachęca do zatrzymania się pokaz tanga wykonywany przez bardzo atrakcyjne pary.   

Ogródki restauracyjne  z pokazem tanga w La Boca.

 
Seksownie ubrane kobiety w krwisto czerwone suknie z dużymi rozcięciami, a mężczyźni w nienagannie uszyte garnitury, a czasami w stroje z epoki piratów.   Wspaniała reżyseria i scenografia tych występów przyciąga mnóstwo turystów, którzy zapełniają restauracyjne stoliki i porywani są do wspólnej zabawy. Niesamowita atmosfera tego miejsca, umożliwia wykonanie wspaniałych zdjęć, ale tutaj za fotografowanie należy przygotować uznaniowe datki, które zbierają kelnerzy.

9 metrów pod ziemią
Kilkaset metrów od Caminito znajduje się klub Boca Juniors i stadion piłkarki La Bombonera, na którym debiutował Diego Maradona. Sam obiekt jest nie zbyt ciekawym tematem do fotografowania. W prestiżowej dzielnicy Recoleta znajduje się cmentarz, na którym spoczywają najwybitniejsi i najbogatsi Argentyńczycy, a między innymi kochana przez cały naród argentyński Eva Peron. Spoczywa w grobowcu rodziny Duarte, podobno dziewięć metrów pod ziemią by nie wykradziono jej zwłok.
W większości miast nie ma problemu z zakupem kart pamięci, akumulatorów czy też dysków, a ceny są porównywalne do polskich. Są tu również autoryzowane serwisy sprzętu fotograficznego. Zdaję sobie sprawę, że w tej relacji nie opisałem wszystkich godnych zobaczenia miejsc w Argentynie, ale na pewno ta garść informacji niezdecydowanym pomoże podjąć decyzję zobaczenia tego kraju na własne oczy i oczywiście wykonanie wspaniałych, niepowtarzalnych zdjęć. Podczas podróży dysponowałem aparatem marki Canon
EOS 5D, trzema obiektywami Canona: USM – 17-35; 24-70 i 70-200 wszystkie ze światłem 2,8. Dodatkowo dwoma fotobankami o pojemności 650 GB każdy.
Za udostępnienie sprzętu dziękuję firmie Canon Polska. Wybierającym się w najbliższym czasie proponuję wizytę w Ambasadzie Argentyny w Warszawie. Obsługa ambasady jest bardzo życzliwa i udzieli wszelkiej pomocy wybierającym się do tego pięknego i ogromnego terytorialnie kraju.

Ryszard Sobolewski

Zawodowo podinspektor Policji – ekspert badań fotograficznych i zapisów wizualnych w Instytucie Badawczym Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji, z zamiłowania podróżnik, dziennikarz i fotoreporter. Zakochany w krajach Ameryki Łacińskiej. Za propagowanie kultury meksykańskiej na terenie Polski wyróżniony zaproszeniem do Meksyku w 2010 roku przez prezydenta Meksyku Felipe Calderona, natomiast w 2012 roku za propagowanie kultury Ekwadoru wyróżniony przez Rząd Ekwadoru tytułem Przyjaciela Narodu Ekwadorskiego. Autor kilkudziesięciu artykułów o tematyce fotografii badawczej i podróżniczej, a także autor ponad 210 wystaw fotograficznych na terenie Polski i poza nią.

Tekst i zdjęcia: Ryszard Sobolewski

Artykuł ukazał się w Foto-Kurierze 5/2014
Całe wydanie możesz przejrzeć tutaj

Zobacz również: Ziemia Ognista Tierra del Fuego (Argentyna)