Widok na koryto rzeki Kali Gandaki oraz wioskę Kagbeni (tytuł: „By wziąć głę

Treking
Nie trzeba wspinać się na wysokie szczyty by mieć do czynienia z istnymi cudami natury. Już w dolnych partiach Himalaje dostarczają niezapomnianych widoków. Aby tego doświadczyć można wybrać się na jedną z krótszych wycieczek z Katmandu lub Pokhary. Jednak by góry konkretnie poczuć, najlepiej wybrać się na jeden z kilkunastodniowych trekingów. Do wyboru jest kilka, w tym Everest Base Camp treck (szlak do obozu pod Mount Everestem). Ja miałem okazję przejść częściowo tzw. Jomsom Treck pokrywający w części bardzo popularną trasę wokół jednego z ośmiotysięczników – Annapurna Circuit.

Wioska Kagbeni u podnóża skał masywu ośmiotysięcznika Dhaulagir (tytuł: „Skala”).

Piękno
Trudno opisać w kilku słowach bogactwo wrażeń towarzyszących wędrówce szlakiem. Znacznej części trasy, którą odbyłem towarzyszył widok koryta rzeki Kali Gandaki, której wody płyną między wysokimi łańcuchami Annapurny I i Daulaghiri w najgłębszym wąwozie świata. W otoczeniu urwisk, wiszących mostów, klimatycznych wiosek i zmieniającej się roślinności – zapomina się o cywilizacji. Mnie najbardziej zapadły w pamięci miejscowości Tatopani i Kagbeni. To stamtąd przywiozłem największą ilość najciekawszych fotografii.

Kobieta z kogutem na wiszącym moście w okolicach miejscowości Tatopani (tytuł: „Kobiety”).

Dinozaur
Choć na co dzień używam „cyfry”, udając się w kolejną podróż zamieniam się w sprzętowego dinozaura. Wprawdzie zabieram ze sobą małą cyfrówkę (Ricoh Caplio GX8), używam jej jednak bardziej jako notes lub kamerę. Przede wszystkim fotografuję średnioformatowym, analogowym, całkowicie mechanicznym Hasselbladem 503CW z jednym, standardowym obiektywem Planar 2,8/80 T*.

Cyfra czy analog
Rozwiązanie analogowe oraz niezbyt rozbudowane zaplecze sprzętowe ma wiele wad. Między innymi takie, że wiele zdjęć pozostanie jedynie w pamięci, bo np. fotografowany obiekt nie został uchwycony tak jak chciałem a dowiedziałem się o tym dopiero po powrocie do domu. Kolejną niedogodnością jest fakt, że trzeba znacznie więcej się nachodzić. Takie rozwiązanie ma też swoje plusy. Przede wszystkim nie ma problemu z bateriami. Kolejną zaletą jest to, co wcześniej było wadą, czyli że mamy znacznie mniej zdjęć do dyspozycji. Każdą klatkę się szanuje i nie ma problemu z późniejszą selekcją. Jeden obiektyw to spore ograniczenie ale też czystość i prostota. Trudność, która wymusza kreatywność spojrzenia. W zależności od zmieniających się warunków używałem filmów Ilford FP4 PLUS (ISO 125) i Ilford HP5 PLUS (ISO 400). Do pomiaru światła używam światłomierza Gossen Sixtomat Flash.

Hasselblad 503CW