„Godzina 22:30. Rozbiłem namiot, latarka czołowa, która na resztkach baterii daje nie wiele światła w tę mroźna noc. Rękawiczki nie pomagają rozplątać naciągu od namiotu, szpilki o długości 35 cm odpowiednie na wysoki śnieg wbijam w zmarznięta tafle śniegu. Udało się, jeszcze śpiwór, odpalić kuchenkę naftowa, czas coś zjeść. Lecz wcześniej rozstawie statyw zamontuje aparat i zrobię kilka ujęć mega gwieździstego nieba, które w tym rejonie parku u stup gór Sylan przy granicy norwesko-szwedzkiej na płaskowyżu, w tak mroźną noc, jest niesamowite. Jest zimno, temperatura spadła do –19°C, i ta cisza, żadnego wiatru, w promieniu 20 km nie ma nikogo, może renifery znalazły schronienie gdzieś w niedalekiej dolinie, gdzie niewielkie choinki oraz karłowate brzozy na wysokości 800 m n.p.m. w małych skupiskach porastają tutejsze skaliste podłoże. Cisza, słychać tylko skrzypiący śnieg pod podeszwa butów.” Taką Norwegię opisuje w jednym z rozdziałów mojej książki, która już niebawem ujrzy światło dzienne. Taką Norwegię lubię najbardziej: mroźną, dziką, nieskazitelną naturę. Przebywając w takich miejscach można odnieść się tylko z wielkim szacunkiem do tego co nam dają. Być z nią sam na sam, celebrować ten czas gdy stojąc z aparatem w ręku, trzymając palec na spuście migawki, czekając na moment, ten moment, co jakiś czas patrząc na cudowny obraz, niesamowity spektakl. Mówię oczywiście o zorzy polarnej, która dla mnie jest czymś co ciężko opisać, zobaczyć ją na fotografii można odnieść wrażenie że to fotomontaż, lecz poczuć emocje jakie towarzyszą przy jej fotografowaniu, obserwacji jej tańca, to w jaki sposób się porusza, tego nie da się opowiedzieć, to trzeba zobaczyć. Ten kto widział, fotografował wie o czym mówię.

W Norwegii zorza występuje dość często w okresie jesienno-zimowym. Lecz najlepszym miejscem na jej fotografowanie jest północna Norwegia tuż poza kołem podbiegunowym, to w tym miejscu można ją dostrzec niemalże każdego dnia jeżeli warunki pogodowe dopiszą.
Moim ulubionym miejscem na zorzę oraz zimowe fotografowanie jest Archipelag Lofoty. To tu najczęściej wyjeżdżam, organizuje warsztaty fotograficzne oraz wspólne wyprawy. Dlaczego to miejsce? – pewnie nasuwa się wam takie pytanie. Otóż Lofoty to jeden z najbardziej atrakcyjnych zakątków w Norwegii. Surowe, ośnieżone szczyty gór, które kąpią się w zimnych wodach norweskiego morza, białe piaszczyste plaże, czerwone domki rybackie i charakterystyczne rzędy drewnianych żerdzi pełnych suszących się dorszy tworzą prawdziwie rajskie krajobrazy. Ponadto jest tam jak na północną Norwegię dość łagodny klimat, średnia temperatura zimą to jeden stopień powyżej zera.
Oczywiście są też inne piękne miejsca w kraju wikingów. Takie jak Okolice Geiranger, Trollstigen, Stryn [1], Trolltunga, Preikestolen, Tromsø Nordkapp. Mógłbym tu wiele pisać o tych miejscach, lecz skupię się na dwóch, do których wracam często, oraz czuję ekscytację i ten dreszczyk emocji gdy wiem że już niebawem tam będę.

Okolice Stryn, środkowa Norwegia.

Wracajmy zatem na Lofoty oraz północną część, gdyż tam czuję się najlepiej jako fotograf krajobrazu. Lofoty to niewielki obszar w porównaniu do reszty kraju, lecz bardzo bogaty w krajobrazy, Lofoty to archipelag na Morzu Norweskim. Leży na północno-zachodnim wybrzeżu Norwegii i liczy ponad 112 kilometrów oraz pięć wysp połączonych mostami i podwodnym tunelem.
Lofoty są niesamowicie ukształtowane z racji wulkanicznego pochodzenia. Strome skalne ściany wystające z morza wraz z malowniczymi fiordami tworzą niesamowity krajobraz.
Niektórzy fotografowie, których spotykam na wyprawach, mówią, że to kopalnia kadrów i tu się zgodzę, a szczególnie da się to odczuć zimą, gdy pojawia się zorza. Odwiedzają to miejsce fotografowie z całego świata, delektując swoje oczy oraz zapełniając karty pamięci do ostatniego megabajta.

Hamnoy, Lofoty. 

Jest takie miejsce w małej rybackiej miejscowości Hamnøy [2] gdzie na moście o wschodzie słońca, zachodzie lub nocą, gdy świeci zorza można natknąć się na tłumy dosłownie tłumy fotografów stojących z aparatami i statywami. Nic dziwnego skoro zdjęcia z tegoż mostu są według mnie najczęściej spotykanymi zdjęciami w sieci z Lofotów, które przedstawiają czerwone domki niegdyś rybackie, dziś służą jako lokale dla turystów, w tle widzimy górę, która idealnie tworzy obraz jak z bajki.

Hamnoy, Lofoty. Jedno z najczęściej fotografowanych miejsc na Lofotach.

Hamnoy, Lofoty.