Canon EOS 5D Mark II + Canon EF 24-105 mm f/4 L IS USM; 1/320 s; ISO 500; f/9; f=60 mm

Do Etiopii można wyjechać albo z wycieczką albo samemu. Wycieczka – wiadomo – ogranicza możliwości. Podróż samemu jest dość trudna ze względu na małą znajomość wśród Etiopczyków języków obcych, zwłaszcza poza Addis Abebą, a jeżeli już, to częściej spotkamy osoby władające włoskim. Poza tym większość informacji na przystankach autobusowych w instytucjach jest napisana po amharsku alfabetem etiopskim całkowicie dla nas niezrozumiałym. Z tej przyczyny lepiej z logistyką, jak i ze względów bezpieczeństwa, gdy jedzie się na południe, zdać się na lokalne biuro podróży. Jest ich sporo, ale my mamy dwukrotne już doświadczenia z Timeless Ethiopia Tour, która ma również stronę w języku ­polskim: www.timelessethiopia.com.

Sam przelot z Warszawy do Addis Abeby kosztuje ok. 3500 zł od osoby w obie strony. My lecieliśmy tureckimi liniami z przesiadką w Istambule.

Kościół św. Jerzego w Lalibeli jest wizytówką i najlepiej zachowanym świadectwem tego nieprawdopodobnego miejsca. Nie da się ukryć, że jest też bardzo fotogeniczny.

Jerozolima wykuta w skale
Dziewięć wieków temu, cesarz Lalibela postanowił wybudować „Nową Jerozolimę”. W ciągu zaledwie 21 lat powstał kompleks dwunastu chrześcijańskich świątyń wykutych w litej skale. Ich niezwykłość polega na tym, że wykuto je w głąb masywu skalnego. Wydrążono nie tylko wnętrza budowli ale także ich fasady.

Wygląda to niekiedy tak jakby znajdowały się one w ogromnej dziurze w ziemi. Pomiędzy kościołami przemieszczaliśmy się labiryntem przejść i tuneli, czasami tak wąskimi i ciemnymi, że poruszaliśmy się po omacku macając ściany i potykając na nierównym podłożu.

Najlepiej oddającym ideę założenia architektonicznego całego kompleksu jest zbudowany na planie krzyża kościół św. Jerzego. Jest to także najciekawszy obiekt dla fotografujących, ponieważ nie jest zasłonięty żadnym współczesnym obiektem mającym go chronić przed zniszczeniem.

Lalibela
W miasteczku Lalibela przeważa typowa dla tego regiony architektura czyli niechlujnie sklecone chałupki, co zamożniejsze pokryte blachą falistą. Urzekła nas za to atmosfera bardzo licznych tutaj knajpek, w których słuchaliśmy muzyki i podpatrywaliśmy bawiącą się miejscową młodzież. Mieliśmy także okazję spróbować tutejszego wina „Tej” o smaku fermentującego miodu. Radzę uważać, odniosłam wrażenie że fermentował w moim wnętrzu jeszcze cały następny dzień.

Injira - narodowa potrawa Etiopczyków – da się zjeść,  ale z trudem. Canon EOS 5D Mark II + Canon EF 24-105 mm f/4 L IS USM. Par. eksp.: 1/8 s; ISO 800; f/4; f=40 mm

Powszechną, tak jak u nas chleb, potrawą jest w Etiopii, placek – ­injira. W każdym nawet najskromniejszym gospodarstwie domowym znajduje się specjalny piec do jego wypieku. Głównym składnikiem jest sfermentowana mąka zboża tefu co nadaje plackowi specyficzny kwaskowaty smak. Nie każdemu będzie on odpowiadał, za to jeśli ktoś tak jak ja lubi jeść palcami, będzie zachwycony. Injera najczęściej pełni rolę talerza na którym układa się różnego rodzaju potrawy, na przykład miejscowy ostry ser, mielone mięso w mocno pikantnym sosie lub zwykłe jajko na twardo. Odrywając kawałki placka nabieramy nim potrawy, a jeśli po posiłku coś jeszcze zostanie, (placek jest zazwyczaj bardzo duży) resztki talerza mogą posłużyć do wytarcia rąk. Świetna zabawa.

Chrześcijaństwo w Etiopii jest niepowtarzalne i niezwykle egzotyczne. Canon EOS 5D Mark II + Canon EF 24-105 mm f/4 L IS USM. Par. eksp.: 1/200 s; ISO 640; f/6,3; f=100 mm

Etiopski Kościół Ortodoksyjny
Etiopia jest najbardziej chrześcijańskim państwem Afryki. Miejscowy kościół ortodoksyjny wywodzi się z egipskiego kościoła koptyjskiego i jest jednym z najstarszych kościołów chrześcijańskich. W wyniku wielowiekowej izolacji zachował tradycje i obrzędy nadal obecne w innych pokrewnych religiach, jak szabat i obrzezanie w judaizmie, czy zdejmowanie butów przed wejściem do meczetu w islamie.
Do niektórych świątyń nie wpuszczane są także kobiety co spotkało mnie w Aksum. Czekałam pod płotem zżerana ciekawością i urażona tym, że towarzysz moich podróży zdecydował się sam obejrzeć miejsce dla mnie niedostępne.

Liturgia w Etiopskim Kościele Ortodoksyjnym jest bardzo długa i w jej trakcie nie można usiąść, dlatego w każdej świątyni znajdują się specjalne laski, na których wierni mogą się oprzeć i zdrzemnąć w trakcie modłów. Ważną rolę pełni także post. Nie wiem ile w tym prawdy, ale gdzieś przeczytałam, że dla mnicha trwa on 286 dni w roku, a dla zwykłego wiernego jedynie 186 dni.

Etiopia – tu pojawił się pierwszy człowiek, tu pojawiła się pierwsza kawa. Canon EOS 5D Mark II + Canon EF 24-105 mm f/4 L IS USM. Par. eksp.: 1/250 s; ISO 400; f/5,6; f=105 mm