© fot. Miłosz Kowalewski
„Wiosenny amok” (z cyklu). Samiec gągoła podczas efektownych wiosennych toków. Użyty sprzęt: Nikon D300 + 300/2,8 + TC-E 2.0×. 

F.K.: Zdjęcia zaprezentowane na wystawie powstały głównie w obrębie województwa zachodniopomorskiego, w okolicach Kołobrzegu i prezentują bogactwo obecnej w tym rejonie awifauny. Czym ten rejon wyróżnia się od innych?
M.K.: Największym atutem okolicy jest bogactwo akwenów, w szczególności bliskość morza. Wzdłuż linii brzegowej przebiega jeden z ważnych ptasich szlaków migracyjnych, a więc szczególnie wiosną i jesienią dzieje się wiele, a sytuacja zmienia się dynamicznie. Kiedyś, nie będąc świadomy, co mam pod nosem, tęskniłem za kultowymi miejscami na ptaki, takimi jak Ujście Wisły, rozlewiska Biebrzy czy Ujście Warty. Potem sytuacja rodzinna przykuła mnie do miejsca zamieszkania i możliwości wyjazdowe się skończyły. Ale to, co początkowo wydawało się ciążyć i uwierać, teraz postrzegam jako największy atut. Bo właśnie najlepszą znajomość własnego terenu najłatwiej mi przełożyć na dobre zdjęcia. Chętnym wybierającym się na zdjęcia w okolice Kołobrzegu z głębi Polski polecam zrobić to w czasie jesiennych sztormów, szczególnie w sierpniu i wrześniu, i po prostu stanąć na plaży. Nie trzeba wtedy gonić za ptakami, bo one same do nas lecą. Dosłownie. Wystarczy rozstawić statyw na brzegu (uważając tylko by nie zostać zalanym przez przybojową falę) i możemy robić dynamiczne zdjęcia w locie. Zdarza się, że zmęczone podróżą ptaki przysiadają na plaży, a oszczędzając siły wykazują wyjątkowo mały dystans ucieczki. Można je wtedy z łatwością podczołgać, o ile nie przeszkodzi nam ambitna kuracjuszka z kijkami…

© fot. Miłosz Kowalewski
„Zadzieram kiecę...”. Uszatka błotna. Zdjęcie wykonane w lutym 2010 roku, na polu uprawnym, gdzie zimująca „błonica” żerowała. Maskowanie w zaśnieżonym krajobrazie jest proste, gdyż wystarczy biały strój. Sprzęt i statyw owinięte były prześcieradłem. 

© fot. Miłosz Kowalewski
Myszołów zwyczajny - wyjątkowo wdzięczny temat do fotografowania z czatowni zimą. Tutaj widać wielką zmienność osobniczą gatunku – spotkać można ptaki zarówno bardzo jasne, jak i o ciemnobrązowym upierzeniu. Do zdjęć akcji zdecydowanie lepiej używać TC-E 1,4× zamiast TC-E 2.0×. Tutaj zdjęcia wykonane za pomocą: Nikon D300 + 300/2,8 + TC-E 1,4×, statyw.

F.K.: Proszę wymienić 3 cechy fotografa, który zajmuje się fotografowaniem ptaków.
M.K.: Hmmm… Może lepiej trzy proste rady?
1. Zanim pójdziesz w teren z aparatem, udaj się doń z lornetką. A potem jeszcze raz, i jeszcze kolejny…
2. Czatownie buduj z materiałów dostępnych pod ręką w tymże terenie – wtedy najlepiej wtopisz się w otoczenie.
3. Patrząc na swoje zdjęcia bądź swoim najsurowszym krytykiem. Wszak wszystko już było. I nie zapominaj, że to pasja, a nie „wyścig szczurów”.