© fot. Miłosz Kowalewski
Kulik wielki wracający na noclegowisko na stawie. Użyty sprzęt: Nikon D300 + 300/2,8 + TC-E 2.0×, fototratwa.

F.K.: Na co należy zwrócić szczególną uwagę, żeby wykonać zdjęcia porównywalne z pańskimi?
M.K.: Nie wiem, czy powinienem być punktem odniesienia. Mamy wielu znanych i cenionych fotografów przyrody, z nieporównywalnie większym dorobkiem. W zdjęciu ważny jest splot wielu elementów, takich jak temat, kompozycja, tło, światło. Najlepiej, gdy opowiada jakąś historię, pokazuje emocje, przedstawia ciekawe zachowania lub relacje międzygatunkowe. Wtedy wywiera wrażenie na widzu i zapada w pamięć. Są takie zdjęcia – ikony, do których się wraca. Przy obecnym zalewie zdjęć przyrodniczych obrazy ledwie poprawne nie zostaną zauważone.

© fot. Miłosz Kowalewski
„Dwa miliony kropel wody”. Kulik wielki podczas wieczornej kąpieli. Wieczorne fotografowanie ptaków przybyłych na noclegowisko z okolicznych pól, na których żerują podczas przelotu, późnym latem i jesienią. Sprzęt: Nikon D300 + 300/2,8 + TC-E 2.0×, fototratwa. 

F.K.: Gdzie można zobaczyć jeszcze Pana prace i kiedy będzie następna wystawa? Co będzie jej tematem przewodnim?
M.K.: Nie myślę na razie o kolejnej wystawie. Jeszcze nie ochłonąłem z aktualnej. To był ogromny wysiłek, pochłaniający olbrzymie środki organizacyjne, finansowe a przede wszystkim czas, którego w nadmiarze nie mam. W pewnym momencie zadajesz sobie pytanie – jakim kosztem to wszystko się odbywa. Odrealnienie od codziennego życia to jedno, ale jeśli przestajesz mieć czas nawet na fotografowanie, czyli uprawianie ukochanej pasji, to zaczyna być frustrujące. Poza tym „Kadry Kreślone Piórem” odbywają właśnie objazd po całej Polsce, co wymaga wciąż stałego zaangażowania i absorbuje uwagę. Dzięki Agencji Zegart grafik na bieżący rok jest szczelnie wypełniony, pojawiają się też pierwsze terminy na rok 2015 (terminarz wszystkich ekspozycji zamieszczamy poniżej). Wystawa to oczywiście wielka satysfakcja i powód do dumy, ale najbardziej cenne jest dla mnie poczucie, że otwieram ludziom oczy na to, czego nie zauważają, mijają w szalonym pędzie życia i jakie bogactwo mają tuż pod nosem. Okazuje się, że to, co z zaciekawieniem niektórzy oglądają na przyrodniczych kanałach telewizyjnych można przeżywać realnie i całym sobą, czasem w najbliższej okolicy.

© fot. Miłosz Kowalewski
„Odcienie rdzy”. Perkozy rdzawoszyje. Tokujące perkozy to jeden z najpiękniejszych wiosennych spektakli. Można je fotografować z brzegu, ale ja użyłem fototratwy. Sprzęt: Nikon D300 + 300/2,8 + TC-E 2.0× 

Fotografowanie na plaży. Podczas jesiennego przelotu mamy szansę podczołgać się do mniej płochliwych ptaków. Tutaj autor z kulikiem mniejszym.
Fot.: Dariusz Adamkiewicz. 

F.K.: Dziękuję za rozmowę i życzę realizacji zamierzonych planów.
M.K.: To ja Panu dziękuję. To wielki zaszczyt dla mnie i wyróżnienie być gościem na tak znakomitych łamach. Co do planów – niedawno zainwestowałem w rasową lunetę ornitologiczną. „Wkurzało” mnie, że moi koledzy – ornitolodzy – wyłapują mi wszystkie „raryty” (rzadkie gatunki ptaków), na stawach, którymi się opiekuję. Wielka życiowa przygoda trwa. Jeszcze nie wiem, dokąd mnie to zaprowadzi, ale ta pasja działa jak narkotyk. Każdy następny rok przynosi nowe doświadczenia i następne fascynacje. Tyle wokół nas jest wciąż do okrycia…

© fot. Miłosz Kowalewski
Żerujący kwokacz. Sfotografowany podczas leżenia na błocie. Siewki należą do mniej płochliwych gatunków, kamuflaż nie musi być więc perfekcyjny – wystarczy położyć się pod siatką maskującą. Użyty sprzęt: Nikon D300 + 300/2,8 + TC-E 2.0×, statyw. 

© fot. Miłosz Kowalewski
„Złote szpaki”. Już od czerwca mamy okazję spotkać szpaki, które zaczynają się gromadzić w stada, przed jesienną migracją. To zdjęcie powstało z „ręki”,
bez użycia żadnego maskowania, przy pomocy Nikona D300
+ 300/2,8 + TC-E 2.0×. 

Rozmawiał Krzysztof Patrycy
Zdjęcia ptaków Miłosz Kowalewski

Artykuł ukazał się w Foto-Kurierze 5/2014,
całe wydanie można przejrzeć tutaj