F-K: Chętnie stosuje Pan „szerokie kąty”.
W. W.: Tak, ale również korzystam z zasad perspektywy. Przerysowania nie służą tworzeniu karykatury, to zamierzone działanie, które ma podkreślić jakąś kompozycję.

F-K: Zawsze sam przygotowuje Pan ciało modelki np. do makro, czy pomagają Panu stylistki i wizażystki?
W. W.: Jeśli przygotowujemy ciało sami, robimy to świadomie, wiemy co chcemy osiągnąć. Teraz staram się, żeby ciało było raczej „soute”. W momencie kiedy przygotowujemy ciało modelki która się np. depilowała i ma na ciele małe ranki, to łatwo podczas takich przygotowań zarazić się żółtaczką typu B czy C.

F-K: Trzeba zachować zasady BHP.
W. W.: Tak jest, zwykłe BHP. ­Kiedyś często pracowałem nad ciałem, bo w ten sposób też kupujemy sobie zaufanie. Modelka widzi, że chodzi tylko o przygotowanie ciała do sesji i nic więcej.

F-K: To chyba jedna z żelaznych zasad w fotografii aktu. Nie może pojawić się nawet cień podtekstu.
W. W.: Gdy pojawia się podtekst erotyczny, to jest „pozamiatane”. Chyba że fotograf i modelka tego szukają, ale wtedy nie jest potrzebne umawianie się na sesję. Trzeba myśleć obiektywem a nie ... (śmiech). Modelka musi też wiedzieć, że jest jakiś cel tej sesji - np. album czy wystawa. Może zapytać „po co ci te zdjęcia”?. Jeśli nie potrafimy odpowiedzieć, to może lepiej dać sobie spokój. Bo po co, do „szafki z narzędziami”?

F-K: Co poradziłby Pan początkującym fotografom aktu?
W. W.: Może właśnie to, żeby wiedzieć, po co robimy te zdjęcia, mieć doprecyzowany cel.

F-K: Pracuje Pan na sprzęcie Olympusa, współpracuje z tą firmą. Czy to Pan wybrał kiedyś Olympusa, czy Olympus odnalazł Pana?
W. W.: Szukałem sprzętu, który wyzwoli mnie z konieczności wywoływania filmów. Myślałem wtedy o Polaroidzie jako o takim podręcznym szkicowniku, ale właśnie zaczęły wchodzić „cyfrówki”. Miałem możliwość wypożyczenia 4 modeli, pamiętam, że były to Canon, Kodak, Agfa i Olympus. I właśnie obsługa tego ostatniego jakoś najbardziej przypadła mi do gustu, zwłaszcza że przesiadałem się z Zenita i nie potrafiłem obsługiwać skomplikowanego Menu. Poza tym jakość obrazu mi odpowiadała. Potem pojawiło się chyba coś, co się nazywa przyzwyczajenie do marki.

F-K: Czym obecnie Pan fotografuje?
W. W.: Używam Olympusa E-3 i Olympusa PEN.

F-K: Korzysta Pan z usług minilabów czy raczej z drukarki fotograficznej?
W. W.: Jeśli chodzi o zdjęcia aktów, to korzystam z „prehistorycznej” drukarki Epsona model 2100, czyli pierwszego pigmentu, ale to są oczywiście tylko wglądówki. Nowe wystawy będą robione zgodnie ze standardem Digigraphie, bo nareszcie jest to uporządkowany standard gwarantujący jakość i trwałość w bałaganie, jaki powstał po „bumie” nowych technologii i podłoży.