Ulice laotańskich miast są bardzo bezpieczne i przy zachowaniu elementarnych zasad bezpieczeństwa nie należy obawiać się utraty nawet drogiego sprzętu fotograficznego. W stolicy można kupić karty pamięci czy inny podstawowy sprzęt fotograficzny, jednak nie ma co się nastawiać na jakieś poważniejsze zakupy.

Patuxai – laotańska wersja łuku triumfalnego jest świadectwem francuskich wpływów w Indochinach i trudnej historii Laosu. fot. Kuba Abramowicz

Pokonanie niespełna 400-kilometrowego odcinka trasy numer 13 ze stolicy Laosu do położonego na północy Luang Prabang zajmuje bagatela 14 godzin. Laos to bardzo górzysty kraj. Kręte drogi oraz pozostawiająca wiele do życzenia nawierzchnia, po której dodatkowo spaceruje bydło nie pozwalają na rozwinięcie dużej prędkości. Podczas tej dłużącej się podróży od czasu do czasu można zaobserwować Laotańczyków spacerujących wzdłuż drogi z kałasznikowem na plecach albo lekko zielonych na twarzy podróżnych przewieszonych przez okno autobusu.

Fujifilm FinePix X10; 1/45 s; ISO 200; f/3,2; f=23 mm fot. Kuba Abramowicz

Fujifilm FinePix X10; 1/40 s; ISO 200; f/3,2; f=23 mm fot. Kuba Abramowicz

Luang Prabang, choć niewielkie, potrafi zaabsorbować na długo. Miasto stanowi kulturalne i duchowe centrum Laosu oraz słynie z tradycji zbierania przez mnichów jałmużny od lokalnej społeczności. Każdego ranka o świcie, mnisi przechodząc przez miasto zostają obdarowani przez mieszkańców ryżem, ciastkami czy pieczonymi bananami. Wydarzenie przyciąga tłumy fotografujących turystów i dlatego lepiej zapuścić się, w którąś z mniej uczęszczanych uliczek. Mnisi w swoim porannym pochodzie przemierzają sporą część miasta, więc spotkanie ich w jakimś zacisznym miejscu i wykonanie wymarzonej fotografii nie stanowi problemu. Robiąc zdjęcia miejsc czy wydarzeń, które były fotografowane tysiące razy warto poszukać ciekawej perspektywy, aby nasze fotografie wyróżniały się na tle pozostałych. Należy również pamiętać, że całe wydarzenie odbywa się bardzo wcześnie rano, kiedy jest jeszcze stosunkowo ciemno. Warto znać ograniczenia swojego aparatu w zakresie czułości matrycy. Fujifilm X10, z którego głównie korzystałem, przy czułości ISO 800 sprawował się bardzo poprawnie. Po posiłku i porannych modlitwach mnichów można spotkać w świątyniach, podczas ich codziennych zajęć. Nowicjusze przebywają w klasztorach w celach edukacyjnych, dlatego wielu z nich mówi po angielsku. Można usiąść, porozmawiać i dowiedzieć się czegoś ciekawego o ich kulturze, zwyczajach czy codziennej rutynie. Spotkanym przeze mnie mnichom, nie przeszkadzała obecność aparatu, a młodsi nowicjusze często sprawdzali na ekranie LCD jak wygląda zarejestrowany kadr.

Laotańskie krajobrazy są urzekające. Aby nadać fotografii życia warto zaczekać aż jakaś ciekawa osoba pojawi się w kadrze. fot. Kuba Abramowicz