4 Pory Roku; fot. Tomek Sikora

F-K: Czy pamiętasz swoje pierwsze zlecenie fotograficzne?
T.S.: Owszem. Wymuszone przeze mnie. Mając 21 lat zafascynowałem się Hippisami i przykleiłem się do nich. Przed wyjazdem na ich zjazd w Kazimierzu Dolnym wpadłem do redakcji nowo powstałego w miejsce tygodnika „Świat” tygodnika „Perspektywy”. Zapytałem, czy dział krajowy nie jest zainteresowany zdjęciami ze zjazdu. Dostałem dwa filmy kodakowskie i obietnicę publikacji jeśli zdjęcia będą zaakceptowane. I znowu się udało. To była imponująca publikacja dla tak młodego, bez żadnego doświadczenia fotografa.

F-K: Czy jako młody fotograf miałeś swoich fotograficznych idoli? Czy teraz masz swoich ulubionych fotografów?
T.S.: Oglądałem francuskiego i włoskiego Vogue’a, bo te publikowały zdjęcia najwybitniejszych fotografów. Abstrakcyjne podejście do reklamy Guy Bourdaina, Sary Moon czy Helmuta Newtona upewniało mnie w przekonaniu, że droga komercyjna i artystyczna mogą się zejść. Wszystko w rękach, oku czy raczej w głowie fotografa. Musi się odciąć od jakichkolwiek nurtów, obowiązującego na rynku stylu i inspirując się życiem wypracować swój własny język komunikowania.

Miejsce magiczne; fot. Tomek Sikora

F-K: Jak się zostaje dwukrotnie wybranym fotografem reklamowym roku w Australii? Jak to się stało, że trafiłeś do Australii, co tam robiłeś i dlaczego wróciłeś do kraju?
T.S.: Australia była najdalszym i najbardziej nieznanym mi miejscem, do którego mogłem ruszyć ze zniewolonego stanem wojennym kraju. Sprowokowani niejako do wyjazdu przez utratę nadziei przynależności do Europy jaką dał okres Solidarności chcieliśmy z żoną Małgosią otworzyć się na nieznane. Wzbogacić się w zderzeniu z nieznaną nam kulturą. Nie porównywać jej do naszej, lecz czerpać z doświadczeń ludzi innego języka, klimatu czy innej wiary. To najlepsza droga do zdystansowania się do własnych problemów czy ojczyzny. To droga do osiągnięcia takiego poziomu tolerancji, który gwarantuje wewnętrzny spokój.

F-K: Jakie są różnice w nauczaniu fotografii w Polsce i w Australii? Jaką szkołę fotografii poleciłbyś młodym miłośnikom fotografii?
T.S.: Myślę, że szkoły są wszędzie podobne. Liczy się głównie belfer, który albo pociągnie za sobą studentów i rozmiłuje ich w fotografii dostrzegając w każdym uczniu indywidualność, albo taki, który narzuci wszystkim swój sposób myślenia i styl zabijając w ten sposób kiełki indywidualności. Szkoła powinna dać porządny warsztat, środowisko twórcze, a przede wszystkim nauczyć myślenia.

Kalendarz autorski 1995; fot. Tomek Sikora