F-K: Wolisz sam się zaszyć w bezkresy, czy raczej w towarzystwie?
F.S.: Nie lubię dużych grup. Najlepiej się czuję wyruszając samemu lub w towarzystwie mojej żony i najlepszych przyjaciół. Duże korporacje turystyczne często zabijają magię obcowania z naturą. Spotkania z dziką naturą i  zwierzętami stają się bardziej intymne wtedy, gdy mogę eksplorować tereny z moją żoną i mamy czas na bezsłowny dialog z naturą.

F-K: Fotografowałeś niedźwiedzie polarne, grizzly, wilki, woły piżmowe i karibu. Bałeś się kiedyś, że któreś z tych zwierząt zrobi Ci krzywdę?
F.S.: Raz próbował mnie stratować nosorożec, atakując na pełnej prędkości. Innym razem, strzałami w powietrze, mój przewodnik musiał odganiać od nas niedźwiedzia. Szczerze jednak Ci powiem, że bardziej boję się o swoje życie w małym samolocie, samochodzie czy łodzi (śmiech).

Woły piżmowe walczą w ogromnej śnieżycy w północno-zachodniej Alasce. Fot. Florian Schulz.

Grupa wydr morskich odpoczywa na lodowcu w zatoce Księcia Williama na Alasce. Fot. Florian Schulz.  

F-K: Która z Twoich fotografii wymagała od Ciebie największego poświęcenia?
F.S.: Przychodzi mi od razu do głowy niedawna sesja na Alasce. W ekstremalnych zimowych warunkach, podczas ogromnej śnieżycy natknąłem się na grupę arktycznych wołów piżmowych. Zwierzęta te są bardzo odporne na zimno. Wytrzymałem z ­nimi kilka godzin na wietrze i w mrozie, mocno się gimnastykując, jak osłonić sprzęt od śniegu i nie odmrozić nosa. Opłaciło się. Jedno zdjęcie z tej serii zostało nagrodzone, a nawet znalazło się na okładce magazynu Outdoor Photographer. Inne zdjęcie, wymagające ode mnie sporego wysiłku, wykonałem podczas fotografowania nurzyka polarnego (ptak wodny zamieszkujący wybrzeża Morza Arktycznego – red.). Na dobre ujęcie czekałem 2 godziny w wodzie, która nie zamarzała tylko ze względu na zawartość soli.

F-K: W 2009 roku zwycięzcą prestiżowego konkursu Veolia Environment Wildlife Photographer Of The Year został Jose Luis Rodriguez. Chwilę po ogłoszeniu werdyktu nagroda ta została cofnięta, ponieważ okazało się, że zdjęcie wilka skaczącego przez ogrodzenie było zaaranżowane, a wilk był przetrzymywany w niewoli i wytresowany...
F.S.: ...takie zdjęcia są oszustwem a fotografowie, którzy je wykonują nie mają żadnej historii do opowiedzenia, a prawda w końcu i tak wychodzi na jaw (tak jak w przypadku Rodrigueza). ­Nigdy nie fotografowałem i nie będę ­fotografował zwierząt specjalnie do takich celów tresowanych. Ja czekałem na swoje dobre ujęcie wilków ponad 10 lat.

F-K: Które zwierzę, najtrudniej sfotografować?
F.S.: Kuguary, jaguary i lamparty, ponieważ są bardzo ­nieśmiałe. ­Fotografując te rzadko spotykane zwierzęta w ich naturalnym środowisku musiałem opracować specjalne pułapki z zamontowanymi w nich aparatami. Tym sposobem sfotografowałem jaguara w lasach deszczowych na półwyspie Yukatan w Meksyku.

Jaguar skrada się cicho przez las na półwyspie Yukatan w Meksyku. To zdjęcie, ponieważ jest to bardzo rzadki gatunek i jaguara i są one bardzo nieśmiałe, Florian wykonał używając zastawionej pułapki z aparatem. Fot. Florian Schulz.

F-K: Co jest najbardziej fascynujące w fotografowaniu przyrody?
F.S.: Dla mnie fotografia to nie tylko finalne zdjęcie. Dla mnie to doświadczenie relacji, przyjaźni z fotografowanym obiektem. Dlatego z przyjemnością podejmuję się pracy przy dużych projektach, gdzie mogę wybyć na długi okres w dzikie bezkresy. Fascynujące jest „wtopienie się” w krajobraz, bo z biegiem czasu zaczynasz rozumieć fotografowane miejsce, i zaczynasz się w to miejsce wtapiać. Z biegiem ­czasu wiesz, gdzie zrobisz najlepsze ujęcia, bo rozpoznajesz światło w terenie i wiesz, gdzie znaleźć zwierzęta.

F-K: Czy jest recepta na dobrą fotografię zwierząt?
F.S.: Tak, koncentruj się na obiekcie przez jakiś czas, aby go poznać, ­potem sfotografuj go wszystkimi obiektywami, które masz ze sobą
(od szerokiego kąta do teleobiektywu).

F-K: Największa przygoda…
F.S.: ...to żeglowanie miesiącami wzdłuż wybrzeża Alaski i kilkutygodniowa obserwacja migrujących karibu. Nie zapomnę też obozowania na krach lodowych przez parę miesięcy w poszukiwaniu niedźwiedzi polarnych.

F-K: Jesz mięso?
F.S.: Tak. Kocham też ­żarcie wegetariańskie (śmiech).

Ogromny  alaskański niedźwiedź brunatny tuż po zjedzeniu łososia. Jezioro Naknek, Park Narodowy Katmal, Alaska. Fot. Florian Schulz.

F-K: Jesteś Nikonowcem, co cenisz w tej marce?
F.S.: Tak, jestem Nikonowcem i kocham ten sprzęt. Kocham ich obiektywy, brak szumów przy wysokich ISO, świetny autofocus, mega „szybkie” zdjęcia seryjne i odporne na wszystko obudowy.

F-K: Często wysyłasz swoje prace na konkursy?
F.S.: To moja żona zazwyczaj aplikuje i wysyła zdjęcia. Stara się wysyłać prace na 3-4 konkursy w roku. Naprawdę kochamy konkurs organizowany przez BBC i zawsze, kiedy mam dobry materiał, to wysyłamy. Trzeba bardzo uważać, gdyż wiele organizowanych przez nieznane organizacje konkursów jest tworzonych tylko po to, by zebrać w łatwy sposób darmowy materiał. Wielu fotografów się na to nabiera.

F-K: Bardzo dziękuję za rozmowę
F.S.: Dziękuję również.

 Rozmawiał Jacek Kuczyński

Więcej o misji i pracy Floriana Schulza  Emil Herrera można znaleźć na stronie: http://www.florianschulz.org/home.html >>>

Wywiad ukazał się w Foto-Kurierze nr 3/2011 >>>