A.B.: Masz jeszcze jakiś inny talent?
R.C.: Chciałbym… ale naprawdę nie mam. Moja siostra bardzo dobrze śpiewa, mój brat wspaniale rysuje, myślałem że tylko ja nie jestem kreatywny.

A.B.: Czy to prawda, że jesteś daltonistą?
R.C.: Tak. Grałem w golfa i nie mogłem rozróżnić czerwonej podstawy na piłeczkę, która była na trawie. Nie widzę też różnicy pomiędzy odcieniami niebieskiego i zielonego, wszystko mi się zamazuje, miesza się. Często nie mogę dostrzec różnic pomiędzy kolorami.

A.B.: Może dzięki temu skupiasz się bardziej na tym jakie jest światło i na kształtach?
R.C.: Dokładnie tak. Kontrast i kompozycja – na tym opieram swoją fotografię.

A.B.: Czy inni, według Ciebie, fotografując, koncentrują się za bardzo na barwach?
R.C.: Ciężko stwierdzić, dodawanie koloru może rozpraszać, ale może też pomóc… To naprawdę zależy od stylu.

A.B.: A Ty stworzyłeś niepowtarzalny styl! Twój ocean to nie tylko idealna, surferska fala, szukasz tej energii, która rzeźbi wodę. Co jeszcze jest ważne w Twojej fotografii?
R.C.: Bez światła robienie zdjęć jest niemożliwe. Tym właśnie jest fotografia – pomiarem światła poprzez sensor lub na filmie. To jest dla mnie najistotniejsze. Dopiero potem kontrast i kształt.

A.B.: A „golden hour” – to złote światło o świcie lub zachodzie słońca?
R.C.: Tak, jest piękne… Rzuca cienie pełne wdzięku. Dobre do portretów i fotografowania fal.

A.B.: W wywiadzie dla America’s Morning Headquarters powiedziałeś, że najbardziej lubisz jednak pochmurne, burzowe niebo. Dlaczego?
R.C.: Jest wtedy niesamowity klimat, piękne, miękkie światło.

A.B.: Jak robić zdjęcia przy słabym świetle?
R.C.: Trzeba być gotowym na zmianę. Cokolwiek miałeś zaplanowane zazwyczaj nie wypali tak, jak chcesz, ponieważ matka natura i światło mogą sprawić niespodziankę. Trzeba się dostosowywać do warunków i rozumieć zależności pomiędzy czasem, przysłoną a czułością ISO. Bądź gotów na kształtowanie światła, które masz danego dnia.