fot. Jacek Bonecki
 

F-K: Jak to działa? Czy najpierw załatwia Pan sesje, za wszystko płaci, a  później próbuje sprzedać zdjęcia, czy może inaczej: wszystko to zlecenia?
J.B.: Raczej ten drugi wariant. Firma samochodowa X zamawia u mnie zdjęcia do materiałów promocyjnych, a ja je robię. Logistyką zajmują się oni, dostarczają rekwizyty do zdjęć, samochody itd. Z próbą sprzedaży zdjęć, które zrobię sam, bez wyraźnego zamówienia, zawsze mam problem. Nie jestem chyba najlepszym marketingowcem.

F-K: Czy modelki też załatwia zleceniodawca?
J.B.: Z tym bywa różnie, ale często tak. Chociaż ostatnio załatwianie i poszukiwanie modelek należy do moich zadań.

fot. Jacek Bonecki
 

F-K: Czy w fotografowaniu samochodów i pięknych dziewczyn są jakieś podobieństwa?
J.B.: Naturalnie. Może to zabrzmi mistycznie, ale każdy samochód ma duszę. Dlatego też, aby oddać jego charakter, należy mieć pojęcie o  motoryzacji. Dopiero wtedy człowiek naprawdę wie, jak taki samochód wyeksponować. Czy pokazać drzemiącą w nim brutalną siłę, czy może piękną linię nadwozia, elegancję itd. Podobnie jest z dziewczyną.

F-K: A jeśli chce Pan zrobić zdjęcia sam, a potem je sprzedać, czy trudno jest wypożyczyć samochód?
J.B.: Niespecjalnie. To zależy od wielu czynników, ale można się dogadać. Jedna rzecz jest ważna: każdy musi coś z tego mieć. Jeśli firmie motoryzacyjnej twoje zdjęcia zrobią darmową promocję, zgodzą się udostępnić samochód. Jeśli nie, raczej go nie dostaniesz. Jak w życiu. Osoby prywatne, które chcą wypożyczyć samochód i go sfotografować, nie mają na to szans chyba że zostawią kaucję wartości pojazdu.

fot. Jacek Bonecki
 

F-K: Dlaczego tak trudno jest sprzedać swoje zdjęcia? Czy to kwestia układów?
J.B.: Wszystko w tym kraju bazuje na układach. Mówię o tym od lat. Ten, kto ma wejścia –  sprzedaje. Sam często się gotuję widząc zdjęcia, jakie publikowane są w gazetach czy w kalendarzach. Ale co ja mogę poradzić? Był okres, kiedy próbowałem chodzić od redakcji do redakcji i pokazywać swój materiał. Zdjęcia się podobały. Niestety, zawsze było jakieś ale. A to mają swojego fotografa, a to są obłożeni materiałem, itd., itd. Nie chcę o tym mówić. Teraz fotografuję praktycznie tylko na zlecenia, robię swoje i jestem zadowolony z tego, co potrafię.

fot. Jacek Bonecki
 

F-K: Podobno swego czasu Pana marzeniem było opublikowanie zdjęć w National Geographic?
J.B.: Tak, to prawda. Nie wszyscy o tym wiedzą, ale robię także zdjęcia przyrodnicze i krajobrazowe. Spotkałem się kiedyś z kimś ważnym z tamtej redakcji – po protekcji oczywiście – z torbą pełną slajdów. Niestety, okazało się to jedną wielką pomyłką. Szybko, bez zastanowienia przeglądał moje slajdy, co chwila zerkając na zegarek. W końcu coś tam zagadnął o mentalnych i pozapercepcyjnych wartościach fotografii, które są ważniejsze od tego, co widzimy. Czyli zdjęcie, aby być ciekawym, nie może być ładne, czy coś w tym stylu. Czyli jak ładne to do bani… I na  tym się spotkanie skończyło.

fot. Jacek Bonecki
 

F-K: Czy autorska strona internetowa, na której można pokazać swoje zdjęcia, jest według Pana dobrym pomysłem?
J.B.: Oczywiście, jak najbardziej, sam taką stronę posiadam. Dzięki niej sprzedałem kilka zdjęć. Nie to jest jednak najważniejsze. Dla mnie jest to przede wszystkim forma autoprezentacji. Chociaż zawsze twierdzę, że  najlepszym miejscem do prezentacji zdjęć są galerie, a nie ekrany monitorów. W tym względzie jestem tradycjonalistą. Tyle, że wystawy to ogromne koszty, a Internet w zasadzie nic nie kosztuje.

fot. Jacek Bonecki
 

F-K: Zdjęcia umieszczone na www.bonecki.com są wysycone kolorystycznie, wręcz cukierkowe. Czy przerabia je Pan cyfrowo?
J.B.: W stopniu minimalnym. Część zdjęć to skany ze slajdów, m.in. Velvii. W tym wypadku kolory są jak najbardziej naturalne. Wszystkich niedowiarków zapewniam, że ten materiał naprawdę tak oddaje kolory. Przy zdjęciach robionych „cyfrą” często korzystam z filtrów nakręcanych na obiektyw. Stąd ten efekt. Ale najważniejsze to wiedzieć, kiedy można zrobić klarowne zdjęcie. Trzeba widzieć i fotografować światło, by uzyskać dobry efekt. Samo kręcenie suwakami w programie graficznym nic nie da.

fot. Jacek Bonecki
 

F-K: Czy to znaczy, że nie korzysta Pan z programu graficznego?
J.B.: Tego nie powiedziałem. Zwykle korzystam z pędzla, za pomocą którego czyszczę skórę czy karoserie z niepożądanych odbić czy odblasków, czasami nieco podbijam kontrast, niekiedy zmieniam też saturację, czyli nasycenie, tylko po to, by wyeliminować straty na linii oko-mózg-slajd-skan-papier czy monitor.