67 Kampania Powstrzymać przemoc domową 1997; fot. Tomek Sikora

F-K: Jesteś autorem międzynarodowych kampanii reklamowych dla Hoteli Sheraton, Intercontinental, Singapore Airlines, Reebok. Dla kogo zrealizowałeś swoją pierwszą, dużą kampanię reklamową? Towarzyszył Ci wtedy stres czy ekscytacja?
T.S.: Stres i ekscytacja zawsze towarzyszyły mi w realizacji nawet najmniejszego zlecenia. Były źródłem adrenaliny, która pozwalała zrobić rzeczy niemożliwe.
Pierwsza była kampania dla hoteli Sheraton. Miałem wolną rękę. Mogłem pójść na łatwiznę kontynuując obowiązujący schemat fotografowania hotelowych pokoi, lobby, restauracji. Ale właśnie to była ta wymarzona sytuacja, kiedy fotograf nie odtwarza pomysłu dyrektora artystycznego tylko staje się nim sam. Zrezygnowałem ze stylu „katalowego” na rzecz oddania atmosfery miejsca.

F-K: Co jest dla Ciebie najbardziej inspirujące fotograficznie?
T.S.: Inspiracją jest życie i jego momenty. To może byś rozbita szklanka z sokiem pomidorowym na białym dywanie we własnym domu, tłum cudownych ludzi w manifestacji KOD, promienie słońca przebijające się przez złote jesienne liście, wspaniała konwersacja, świetny film czy cudowna muzyka. Wszystko zależy od nas, co w danym momencie nas poruszy na tyle, aby oczyścić swoją głowę i wejść w świat własnej fantazji.

Levis Red Tab 1998; fot. Tomek Sikora

F-K: W 2002 roku powołałeś do życia, wraz z Andrzejem Świetlikiem, Galerię Bezdomną promującą w wielu miastach fotografię niezależną? Czy możesz przybliżyć tę ideę naszym Czytelnikom? Co dzisiaj zostało z tej niezwykle popularnej swojego czasu fotograficznej zabawy? Czy jest jeszcze szansa na jej kontynuację?
T.S.: Galeria Bezdomna była pomysłem idealnym w czasach, kiedy galerii fotograficznych było niewiele, a ilość fotografów rosła w niezwykłym tempie. Prosta i skuteczna idea opierająca się na zasadach Hide Parku w Londynie, gdzie każdy mógł wejść na drabinę i wyrecytować zgromadzonej publice swój wiersz. W naszej postkomunistycznej rzeczywistości nastąpił wysyp starych opustoszałych fabryk, budynków. Idealne miejsce, aby w tej scenerii pojawili się na tydzień miłośnicy fotografii, powiesili swoje zdjęcia nie ocenzurowane, podpisali je, zaprosili swoich gości na wernisaż, zapewnili poczęstunek i pilnowali wystawy. Zorganizowaliśmy 100 wystaw w 10 lat na 5 kontynentach nie ponoszącżadnych kosztów.
Dziś portale fotograficzne i liczne konkursy skupiły wokół siebie fotografów. Tyle, że artyści nie mają kontaktu ze sobą, nie mogą popatrzeć sobie w oczy i porozmawiać.
Nadzieja pozostaje w festiwalach fotografii. W tym roku zadebiutował Foto Camp Marka Arcimowicza. Trzy doby spotkań, rozmów, warsztatów i muzyki. To było wspaniale. Prosimy o więcej

Jan Wolek 1980; fot. Tomek Sikora

F-K: Kogo jest najtrudniej fotografować?
T.S.: Najtrudniej jest fotografować kogoś, kto sobie tego nie życzy, kto się boi aparatu czy człowieka , który za nim stoi. Trzeba mocno pracować, aby przełamać brak zaufania i zrobić wszystko, aby osoba fotografowana poczuła się współtwórcą zdjęcia.

F-K: W 2009 roku, nakładem wydawnictwa ZNAK ukazał się album „Tomek Sikora światłoczuły” zawierający wiele zdjęć oraz liczne anegdoty? Co zainspirowało Cię do stworzenia tego dzieła i jak doszło do jego powstania?
T.S.: Skoro tyle lat fotografuję, to dlaczego zachować plon moich działań w postaci zdjęć i anegdot dla siebie? Warto się dzielić doświadczeniem chociażby po to, aby podnieść na duchu tych o małej wierze w siebie.

F-K: Zazwyczaj to Ty robisz komuś zdjęcie. A jak czujesz się będąc fotografowanym?
T.S.: Nie mam z tym żadnego problemu bo wiem jak ważny jest udział fotografowanego w końcowym efekcie projektu. Ważne jest, aby fotograf o tym wiedział i potrafił wprowadzić mnie w swój pomysł wykorzystując wszystkie moje umiejętności. Najlepszym przykładem niech będzie relacja reżyser – aktor.

Krajobraz po bitwie 2018; fot. Tomek Sikora

Alicja w krainie czarów 1979; fot. Tomek Sikora

F-K: Jakie masz nastawienie do fotografii mobilnej?
T.S.: Bardzo pozytywne. Takie jak dostęp do tanich kamer filmowych. W obu przypadkach dane jest niemal każdemu zetknięcie się z do niedawna jeszcze tak elitarnymi dyscyplinami. Żaden talent nie przepadnie.

F-K: Wywiad ten ukaże się tuż przed Świętami Bożego Narodzenia. Czy w ramach gwiazdkowego prezentu możesz przekazać naszym Czytelnikom kilka rad mogących pomóc im odnaleźć się w fotograficznym gąszczu i zrealizować się?
T.S.: Rada chyba najważniejsza, bawcie się jak dziecko – bez ograniczeń, eksperymentujcie. Opanowanie szerokiego warsztatu umożliwi Wam łatwe zrealizowanie każdego pomysłu. Nie inspirujcie się czyimiś pracami. Róbcie po swojemu kierując się intuicją. Sukcesem niech będzie fakt, że robicie to co kochacie. Kariera jest sprawą drugorzędną, zależną w dużej mierze od szczęścia i wielu innych okoliczności. Najważniejszą jest radość płynąca z pasji, a tej nikt Wam nie odbierze.