Imire, Zimbabwe. Krytycznie zagrożone nosorożce czarne są chronione przed kłusownikami. Kilogram rogu kosztuje 70 tys. dolarów.

F-K.: Jak fotograf – podróżnik powinien efektywnie zorganizować swój sprzęt, aby był cały czas dostępny, a jednocześnie nie był nadmiernym bagażem, którego ciężar odbiera nam siły i chęci dłuższego eksplorowania miejsc?
T.M.: Lekko i uniwersalnie – to Święty Graal fotografującego podróżnika. Trzymam sprzęt w zwykłym plecaku, a nie w plecaku fotograficznym, bo z tym drugim w dowolnym mieście lądujesz na szczycie listy priorytetów każdego bandziora. Owijam sprzęt w ręczniki z mikrofibry lub odpowiednio układam futerały, jeśli mam miejsce. Dno plecaka wykładam grubo i miękko, to bardzo ważne. W plecaku mam pod ręką tzw. drybag – wodoszczelny worek chroniący przed deszczem i kurzem. Kosztuje grosze, a ratuje życie w strefie tropikalnej czy na terenach pustynnych. Na obiektywy zakładam jak najlepsze filtry UV w roli ochrony. Tanie psują jakość zdjęć. Kupujesz obiektyw za 10 tys., a strzelasz przez rozmydlającą szybkę z plastiku. To się po prostu nie opłaca.
Zabieram jedno body z podpiętym zoomem (od szerokiego kąta do średniego), chyba że pracuję w buszu, wtedy na stałe podpinam teleobiektyw. Mam też pod ręką bardzo jasną stałkę 50 mm. Takim zestawem nie zrobisz każdego zdjęcia, ale – ponownie – fotografia w trasie to umiejętność wybierania i godzenia się z ograniczeniami.
Nie używam markowych pasków, tylko wytartego starocia. Logotyp zdrapuję lub zaklejam. Im mniej błyszczysz nowym sprzętem w terenie, tym dla ciebie (i niego) lepiej.
Najczęściej nie zabieram lampy ani statywu (ponownie, niestety waga to kryterium podstawowe), biorę za to zapasowe baterie. Konieczny jest też zestaw do czyszczenia szkieł i body. Brud w terenie to nie kurz w studiu. Jest tłusty, lepki. Najlepiej do czyszczenia sprawdza się standardowy Clin Lemon do okien – o wiele lepiej niż dedykowane płyny czyszczące ze sklepów fotograficznych.
Najczęściej nie biorę laptopa i nie robię w trasie backupów. Karty CF jeszcze nigdy mnie nie zawiodły. Korzystam z niewielkich kart 8 GB. Jeśli któraś zawiedzie lub się zniszczy, stracę niedużą porcję zdjęć.

Raz jeszcze Pigmeje Baka w środkowoafrykańskiej dżungli. Gaston (tak, prawdziwe imię) pije wodę z liany.

Młody nosorożec czarny. Wykonanie takiego zdjęcia wymaga sporej wiedzy o zwierzętach i buszu, chyba że ktoś zakłada, że to jego ostatnie zdjęcie.

F-K.: Czy żeby zrobić dobre zdjęcie trzeba mieć przy sobie bardzo drogi sprzęt? Jakie są Twoje minimalne wymogi sprzętowe, a jakie preferencje?
T.M.: Mówi się, że to nie aparat robi zdjęcia, ale wszyscy wiemy, że to nie do końca prawda. Bez odpowiedniego sprzętu niektórych zdjęć zrobić się po prostu nie da. Jeśli zrobisz 20 tys. zdjęć czymkolwiek, na pewno jedno będzie znakomite, ale to szczęście i statystyka, a nie osiągnięcie. W pracy w terenie działasz pod presją czasu – masz kilka dni, żeby przywieźć dobry materiał. Ruszanie po niego ze słabym sprzętem to dość wysokie ryzyko okupione karami umownymi w kontrakcie.
Pracuję na profesjonalnym sprzęcie i kupując go, nie żałowałem pieniędzy. Wolę mieć jeden, ale dobry zestaw niż sporo średniej jakości elementów.
Konieczna jest dla mnie pełna klatka i jasne obiektywy przez całą długość ogniskowej. Doceniam stabilizację w szkłach, a w body tryb zdjęć seryjnych – w pracy reporterskiej nie do przecenienia.

Hoi An, Wietnam. Sprzedawczyni lampionów do tradycyjnej ceremonii oczyszczania życia ze złych emocji.

F-K.: Czy jesteś wierny jednej marce?
T.M.: Pracuję praktycznie od początku na Nikonie. Jeżdżę od lat ze sprawdzonym, klasycznym zestawem D700 z podpiętym Nikkorem 24–70 mm f/2,8 G ED. To jeden z najlepszych zestawów reporterskich wszech czasów, moim zdaniem. Powtórzę – reporterskich, przy ograniczeniach i wymaganiach tej pracy. Od niedawna noszę się ze zmianą sprzętu na coś innego. Nikon w moim przekonaniu w ostatnim czasie nie zaprezentował nic interesującego dla mnie. Jeśli chodzi o rozwój technologii, mających faktyczne znaczenie dla jakości i wygody fotografowania, konkurencja poszła mocno do przodu.